Kendimi bildim bileli mutfakta olmayı hep sevdim. Onu buna katmayı, şunu şuna bulamayı pek severim. Hep aynı şeyleri pişirmekten sıkılırım ve yenilik ararım. Şimdi soruyorum size a dostlar nedir benim bu talihim :)7 yıldır makarna sever , onu bunu yemez, ne önüne gelse önce koklar beğenmez bir adamcağız ile evli olan bendenizin şimdi de başı 6 aylık oğlu ile dertte :)
Hepsi öyle yaparmış, o tatlı tombalak dilleri kaşıkta ne varsa geri iter, yüzüne gözüne bulaştırırmış ama bizimkinin ağzını açtıramıyoruz ki o dil itsin geriye. Sevmedi, sevemedi... yok sevecek, az kaldı derken 3 haftadır, her gün bir kase çorba hooopp çöpe :(
Sevgimi kattım, kerevizin dalını, ıspanağın yaprağını, elmanın suyunu her bir şeyleri kattım olmadı.
Büyük sebze çorbası meydan muharebesi her gün saat 14:00 de bizim evde :) Ne kargaların gak demesi, ne postacıların selam etmesi, ne mini mini bir kuşun donup penceremize misafir oluşu, hiç bir değerli güfte kar etmiyor :)
Bizim armudu görünce ağzını kocaaammmaaannn açan Aras Paşa benim mis gibi çorbalarıma asma kilidi takıyor.
Soruyorum size, ne zaman biter bu çile...??
Bunlar baba oğul beni mutfaktan soğutmadan bana bir akıl verin :)
Afiyetle & sağlıkla,
No comments:
Post a Comment